Yüreğime süzülüveren gözlerini,
İçimi titreten sesini,
Hiç dokunamadığım ellerini...
Sende her şeyi!
Ne çok sevmişim seni.
Ve bir daha
Senin gibi hiç kimseyi...
Küçük bir yürekte
Büyük bir sevdaydı benimkisi.
Işığı ve umudu olmayan çıkmaz bir yolda;
Sesi soluğu kesik,
Bir yarısı eksik,
Kırık bir sevda.
Yüreğim avuçlarında,
Bense
Bir cümle uzağındaydım oysa.
Ne ayaklarım yorulmuş sana koşmaktan,
Ne de yüreğim
Sana tutulmaktan.
Hiç korkmamışım
Bakışlarında kaybolmaktan.
Rüzgarında savrulurken bile;
Hiç pişmanlık duymamışım
Sevgine tutunmaktan.
Ve
Hiç usanmamışım
İzmir uyurken ağlamaktan.
Hiç kırılmamışım;
Dudağının kenarında muzip bir kıvrım…
Gözlerinde kaçamak bir bakış da olsam.
Hiç darılmamışım;
Yokluğuna uyandığım
Buz gibi bir döşek olsa da sevdan.
Ve
Yüreğine sürgün yaşasam
Yaklaştıkça uzağında da kalsam;
Hiç sorgulamamışım.
Acımasız soğuğun yüzüme çarptığında,
Canımın yarısı sende kaldığında bile;
Hiç kızmamışım.
...
...
Ansızın bastıran yağmurda ıslanmak gibiydi seni sevmek.
Ve
Bir sabah,
Hiç tanımadığım birini
Çılgınca özleyerek uyanmaktı.
Kalbin yanı başımda çarparken,
Sana uzak, hasretine yakın yaşamak...
Dudaklarının deydiği çay bardaklarını bile kıskanmaktı
Seni sevmek.
Şubat soğuğunda terlemek,
Temmuz sıcağında titremek gibiydi...
Sevgim dilimin ucunu ısırırken,
Susuşların ardına gizlenmekti
Seni sevmek.
Kavuşamayacağını bile bile
Kıyıya koşan dalgaların,
Umutsuz çırpınışları gibiydi...
Bazen daha da fazla bir şeydi…
Ne yapsam, ne tutsam, nereye gitsem
'' SEN '' di!
Ve
Her şeye her şeye rağmen...
Mutlaka yaşanması gereken,
Benzersiz bir duyguydu seni sevmek.
Bir şey vardı sende;
Yüreğimdeki ilk heyecanı gerçek,
Seni, vazgeçilmez kılan bir şey...
Bir şey vardı bende;
Razı, senden her gelene.
İçimin karanlığını,
Gözlerinin parıltısı keserdi.
Ve
Hiçbir şey bakışların kadar anlamlı değildi.
Sana bakarken yüzünün derinliğine batar,
Heyecanlanırdım.
Bakışlarından belli belirsiz, eksik tebessümler geçer,
Ben seninle çoğalırdım.
Bazen kıskanırken bulurdum kendimi;
Bana hayal olan sevgini vereceğin
O! Birini...
İçim ürperir, tenim soğur;
Bir yanım hüzün,
Bir yanım ümit…
Yanaklarımda kururdun öylece.
...
Ne çok istemiştim;
Yüreğine sızıp
'' Bir şeyin '' olmak…
Yaşamının anlamı,
'' İyi ki '' yanı gibi!
Avucunda sıcacık bir el,
Gözlerinde ışık
İçinde mutluluk gibi.
Ne çok dilemiştim bir ömrü...
Nerde nasıl olursa olsun,
Ama seninle!
Yetmedi dualarım...
Yetmedi seninle olmaya,
Hayatı paylaşmaya.
Ve
Tatlı bir huzurla
Göğsünde yaşlanmaya.
Yine de
Hiçbir şey, senin kadar yakışmadı alnımdaki yazıya.
Ne yaparsan yap!
Payında bahar yoksa eğer;
Olmuyor…
Geleceğe yazmamışsa kader;
Ne kaçılıyor, ne de kızılıyor...
Ve
Ne yazık ki;
'' Aşk tesadüfleri
Kader ayrılıkları '' seviyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder