Ne gam!
Sensiz uyanacaksam sabaha
Ne anlamı var uyumanın?
Sesini duymanın heyecanı olmayacaksa,
Yeni bir güne başlamanın?
Sonunda sana kavuşmak yoksa
Bir anlamı var mı yolculukların?
Seni göremeyeceksem hele,
Pekii... Ya yaşamanın?
Her beklentimin anlamı,,
Her sorumun cevabı
Sana geliyor dayanıyor.
Biliyorum kurtuluşu yok bunun!
Her şeyin başında, içinde ve sonundasın.
Öyle bütünleşmişim ki seninle;
Şimdi parça parça bölünüyorum hiçliklere.
Alışamıyorum bir türlü
'' Artık olmadığın'' düşüncesine...
Sarılmak istiyorum
Hiç sarılamadığım kadar sıkıca,
Ama yoksun.
İstediğim an sana uzanamayan ellerimi
Bir yerlere sığdıramıyorum.
Nereye gitsem seni de götürüyorum,
Öylesine benimlesin ki...
Anlattığım her şeyi merakla dinleyişini,
Yaptığım her şeyi önemseyişini özlüyorum.
Her şey her şey içimde kalıyor;
Sevinçler üzüntüler...
Kimseler yerini tutmuyor
Olmuyor yapamıyorum.
Öylesine içimdesin ki;
Sen bende, ben oldun.
Yüreğimin en derin çatlaklarına
Sımsıcak bir duygu doldurdun.
Öylesine benimlesin ki;
Gerçek gibi, şimdi hayal olan dokunuşların.
Sesin kulaklarımda,
Kokun burnumda,
Çok özlüyorum seni
Kahredici yokluğunda.
Bazen isyanımsın, bazen sabrım
Bazen de gücümsün sırtımı dayadığım.
Hayatımda eksik olan ne varsa tamamlayan,
Beni, benden bile iyi tanıyan
Yüreğine âşık olduğum adam!
Varlığını hissetmek yaşama gücü veriyor.
Dayanabiliyorsam;
Yaşadığını bildiğimden.
Öylesine içimdesin ki;
Seni sakladığım yeri bulamıyorum bazen.
Çok korkuyorum bu yüzden;
Ya, seni de götürüverirsem ölürken....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder